Icon Left Overzicht
  • Nieuws
  • vandaag

Weerbaren-column: “Ik wil buiten lopen weer bijzonder maken”

Rebecca Ruijs (student Watermanagement) over haar Boulevard van de Toekomst

Wat komt er uit de koker van jonge wereldburgers die zijn opgegroeid met de acute dreiging van klimaatverandering? Jonas Martens is creatief en duurzaam ondernemer en nauw betrokken bij Rotterdams WeerWoord. Jonas geeft les over stedelijke klimaatadaptatie bij de opleiding Watermanagement op de Hogeschool Rotterdam. Daar ziet hij dat klimaatverandering de volgende generatie flink bezig houdt. De oplossingsgerichte ideeën waar zij mee komen, blijven verbazen en verrassen.

Voor de opdracht ‘De Boulevard van de Toekomst’ ontwierp tweedejaars student Watermanagement Rebecca Ruijs een klimaatadaptieve boulevard voor de Boompjes Rotterdam. Het resultaat van haar opdracht is een ontwerp voor een klimaatadaptief luchtpark waar ruimte is voor vertraging én voor haastige passanten.

Ik spreek Rebecca online via Zoom. Aan het begin van het gesprek zet ze zichzelf voor een kunstmatige achtergrond, maar het kan niet verhullen waar ze eigenlijk zit: ver van de stad, in de polder.

Rebecca vindt de stad voorspelbaar. Je loopt altijd tussen of tegen dezelfde soort muren. Haar zoektocht naar de Rotterdamse boulevard van de toekomst begon daarom dichtbij huis, op het groene platteland – ergens vlakbij Leiden.

De opgaven zijn groot (check ‘Weer Weetje Meer’), extreme regenwater, zeespiegelstijging, etc, eigen bewerkt beeld van Rebecca Ruijs.

Haar ontwerp is niet per sé  gebaseerd op een groot plan. Het gaat over de toevallige elementen van een natuurlijke omgeving: op elke vierkante centimeter wordt een nieuw theaterstuk opgevoerd. Al wandelend kom je snel tot rust. Elk hoekje zou iets anders moeten zijn, nieuwsgierigheid moeten opwekken. Die ervaring wil ze terugbrengen in de stad.

“Ik wilde buiten lopen weer bijzonder maken”, zegt Rebecca. “Waarom zorgen we er niet voor dat het buiten net zo mooi is – of mooier – als de dingen die je naar je computer lokken, in je kantoor, ergens midden in de stad?” De kern van haar verhaal is de overlap tussen vertraging en ontdekking: “Als je als kind langs een rits bloemen loopt, zie je elke keer iets anders. Maar als volwassene voel je dat nauwelijks meer, dan wordt het de zoveelste narcis”.

Precies die kinderlijke ontdekkingstocht vind je volgens Rebecca terug in het Forum in Groningen. Daar gaat het niet om de doorvoersnelheid, de hoogste efficiëntie, het maximale oppervlaktegebruik of de grootste toren, het gaat om de zoektocht zelf. Elk hoekje is anders. Elke open of gesloten ruimte wekt op zichzelf nieuwsgierigheid op. Het is de harmonie in de disharmonie, de orde in de chaos, het gevoel dat je per ongeluk over iets nieuws kunt struikelen. Waar je plekken kunt ontdekken die je al vaak voorbij bent gelopen, maar die je nooit eerder zo had bekeken.

Rebecca ontwierp haar boulevard van de toekomst in meerdere lagen, doorkijkjes en hoeken: een verhoogde verdieping van park en voedselbos. Er zijn verschillende  routes om over te flaneren, maar je kunt er ook snel doorheen als dat moet.

De pronkstukken van haar ontwerp zijn de omgekeerde piramides van meerdere verdiepingen hoog, de para-paraplu’s. Het zijn gigantische trechters voor de opvang van regenwater. Tegelijk zijn ze een park op hoogte.

De combinatie van luchtpark en wateropvang heeft iets weg van de binnenkant van de luchthaven in Singapore, waar bij extreme regenval het water sierlijk naar binnen hoost.  Rebecca’s para-paraplu’s zijn één van de vele soms verborgen klimaatadaptieve maatregelen in haar Boulevard voor de Toekomst.

Door deze opdracht is Rebecca de stad veel meer gaan waarderen. Het is een versteende jungle, die met al haar interacties, bevoorradingen, verwerkingen en verplaatsingen een heel eigen ecosysteem is. Dat had ze nog niet eerder zo bekeken. En nu wil ze hier misschien toch wel stage komen lopen.

Ik vraag Rebecca of ze haar boulevard wil gaan verwezenlijken als ze straks aan het werk is na haar studie. Haar antwoord is volmondig ‘Ja’. Voor mij is haar groene boulevard een droombeeld dat ik graag werkelijkheid zie worden.

> Lees ook de volgende Weerbaren-column: Luuk Arensman “De West-Kruiskade als visitekaartje van de stad.”

Jonas Martens (j.r.j.martens@hr.nl) geeft les over stedelijke klimaatadaptatie bij de opleiding Watermanagement op de Hogeschool Rotterdam. Daar ziet hij dat klimaatverandering de toekomstige generatie flink bezig houdt. De oplossingsgerichte ideeën waar zij mee komen, blijven verbazen en verrassen. Elke maand schrijft hij in zijn column ‘Weerbaren‘ over sterke concepten en inspirerende verhalen uit zijn klas.